Dziś, w drugą Niedzielę Wielkiego Postu Słowo Boże przybliża nam zbawcze zdarzenie, jakie dokonało się na górze Tabor. Ukazuje nam przemienionego Chrystusa, a tym samym cel, do którego zdążamy. Mówi nam o tym św. Paweł w słowach: Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała (Flp 3, 20-21). Warto więc czynić pokutę, warto dobrze żyć, gdyż czeka nas inne, pełniejsze życie z Jezusem, życie które przygotował nam Bóg...
Drodzy Diecezjanie!
Środą Popielcową rozpoczęliśmy Wielki Post. Przygotowuje on nas do obchodów Świąt Wielkanocnych. Wzywa do oceny naszego życia w świetle Ewangelii. Zaprasza do odnowy więzi z Bogiem, z drugim człowiekiem i krytycznego spojrzenia na samego siebie. Słowo Boże, które głoszone jest w Wielkim Poście podkreśla rolę modlitwy, postu i jałmużny na drodze duchowej przemiany. Zachęca do pokuty, aby nasze wyrzeczenia umocniły nas do walki ze złym duchem.
Dziś, w drugą Niedzielę Wielkiego Postu Słowo Boże przybliża nam zbawcze zdarzenie, jakie dokonało się na górze Tabor. Ukazuje nam przemienionego Chrystusa, a tym samym cel, do którego zdążamy. Mówi nam o tym św. Paweł w słowach: Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała (Flp 3, 20-21). Warto więc czynić pokutę, warto dobrze żyć, gdyż czeka nas inne, pełniejsze życie z Jezusem, życie które przygotował nam Bóg. Droga do tej rzeczywistości wiedzie przez wewnętrzną przemianę. Ta przemiana dotyczy różnych dziedzin życia, między innymi naszego myślenia, naszej mowy i postępowania.
W wielkopostnym przygotowaniu do Świąt Wielkanocnych towarzyszy nam Ojciec Święty Benedykt XVI. W tegorocznym orędziu na Wielki Post zachęca nas do refleksji na temat Bożej sprawiedliwości. Przypomina w nim, że człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. W głębi serca tęskni za życiem sprawiedliwym, a jednak w swojej codzienności często spotyka się z niesprawiedliwością. Ludzka sprawiedliwość jest bowiem zagrożona przez egoizm człowieka, przekonanie o swej samowystarczalności i pychę. Jedynie w Bogu człowiek znajduje sprawiedliwość pełną, która jest „sprawiedliwością miłości”.
Bóg, stwarzając człowieka, obdarzył go - oprócz dóbr materialnych -miłością – nieodwołalną, bezwarunkową i wierną. Ojciec Święty w swoim orędziu uświadamia nam, że pełnię takiej miłości człowiek odnajduje w Jezusie Chrystusie, który tak dalece ukochał człowieka, że wziął na siebie „przekleństwo” należne człowiekowi za grzech, aby w zamian obdarzyć nas „błogosławieństwem”, które należy się Bogu.
Tego usprawiedliwienia człowiek dostępuje za darmo, z łaski Bożej, przez odkupieńczą moc ofiary Jezusa Chrystusa. Okres Wielkiego Postu ma nas doprowadzić do odkrycia i przyjęcia daru Bożej sprawiedliwości. Dokonuje się to przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Wiara, czyli pełne i bezwarunkowe zaufanie, czyni nas uczestnikami skutków męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jedynie dzięki wierze możemy przyjąć odkupienie dokonane w Synu Bożym, a więc odnaleźć utraconą przez grzech głęboką jedność z Bogiem oraz z drugim człowiekiem.
Wielki Post jest więc czasem odnowienia i umocnienia naszej wiary, niezbędnej do tego, by dzieło zbawcze Jezusa Chrystusa wydało owoce w naszym życiu.
19 czerwca ubiegłego roku Ojciec Święty ogłosił w Kościele powszechnym Rok Kapłański. Ma on nam przybliżyć znaczenie misji i roli kapłana w Kościele i we współczesnym społeczeństwie. Dla każdego księdza Rok ten ma być czasem odnowienia ideałów kapłańskich, a dla wszystkich wiernych - czasem modlitwy o świętość kapłanów oraz o nowe powołania do służby Bożej.
21 grudnia ubiegłego roku Radni Sejmiku Województwa Lubuskiego ustanowili rok 2010 w Województwie Lubuskim Rokiem Sługi Bożego Biskupa Wilhelma Pluty. Spośród wielu kapłanów, którzy byli i są związani z Ziemią Lubuską wskazali na pasterza Kościoła, który prawie 28 lat posługiwał na tych ziemiach. W swojej decyzji Radni Sejmiku napisali: Sejmik wyraża swój szacunek i uznanie dla wszystkich lat duszpasterskiej posługi Biskupa Wilhelma Pluty na Ziemi Lubuskiej oraz dziękuje za jego sumienną i niezwykle efektywną ewangelizację. Cieszymy się tą decyzją i czujemy się zachęceni, abyśmy w tym roku jeszcze bardziej podjęli trud poznania nauczania bpa Wilhelma Pluty i realizowania zadań, o których nam przypominał.
Dziś, kiedy przeżywamy Wielki Post i podejmujemy wysiłek kształtowania w sobie nowego człowieka, silniejszego wiarą i bardziej konsekwentnego w ewangelicznym działaniu, warto przypomnieć słowa Sługi Bożego o tym, że w tym trudzie duchowej odnowy nie jesteśmy sami. Jest u naszego boku ksiądz, duszpasterz, który dzieli nasz los, służy nam pomocą, spieszy z posługą Słowa Bożego i sakramentów i nie dopuszcza do zwycięstwa zła w człowieku. Chroni też nas przed beznadziejnością i rozpaczą w obliczu grzechu i słabości. To on w imię Chrystusa Odkupiciela przypomina nam, że jesteśmy kimś więcej niż sami o sobie myślimy, a swoją postawą pełną zawierzenia Bogu i twórczej miłości do nas, pokazuje, co myśli o nas Bóg i jak wysoko nas ceni. On stawia nas w obliczu rzeczywistości Bożej, przybliża nam Boga – Ojca nadziei.
Sługa Boży Biskup Wilhelm Pluta, w obliczu tych zadań, które podejmuje kapłan względem wiernych mówił w jednym z listów pasterskich: Jak mocny duchem musi być ksiądz, aby to realizować. Jak musi się znać na prawach ludzkiego serca. Ileż on sam musi mieć zawierzenia w Bogu i miłości do Niego, abyśmy i my mogli zaczerpnąć z tej jego wiary i miłości oraz z jego mocy ducha, która niesie ze sobą tak potrzebną mądrość (O istocie kapłaństwa i posłudze duszpasterskiej, 7 X 1958).
W tym samym liście zwracał się do księży słowami: Czcigodni Księża – byliście i jesteście bardzo mocno z narodem związani. Nie zdradziliście polskiego narodu, ani narodowych ani chrześcijańskich wartości.
Dziś szczególnie potrzeba, aby księża byli pełni Bożej mocy i apostolskiej gorliwości, aby unikali z całą stanowczością przywiązania do doczesnych korzyści, aby byli oddani sprawie Bożej i mieli serce dla ludzi.
Nasz Czcigodny Sługa Boży wzywał też diecezjan, aby pomagali swoim księżom wzrastać w świętości, modlili się za nich, byli dla nich dobrzy, wspierali ich w pracy ewangelizacyjnej i w tworzeniu braterskiej wspólnoty w parafii. Prosił też, aby wierni byli zatroskani o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne.
Ten program biskupa Wilhelma Pluty jest wciąż aktualny, a czas Wielkiego Postu daje szczególną okazję nie tylko do tego, aby go przypomnieć, ale też wprowadzać w życie.
Temat bieżącego roku duszpasterskiego przypomina nam o jeszcze jednym ważnym obowiązku na drodze przygotowania do Świat Wielkiej Nocy: o dawaniu świadectwa Bożej miłości.
W ostatnich tygodniach cały świat przeżywał kataklizm, jaki dotknął mieszkańców Haiti. Trzęsienie ziemi, które tam miało miejsce dotknęło cierpieniem ogromną rzeszę ludzi. Wielu pośpieszyło z pomocą tym, którzy ocaleli. Wśród pomagających nie zabrakło mieszkańców naszej diecezji. Ofiara, jaką złożyliście na rzecz naszych braci z Haiti, jest i pozostanie pięknym świadectwem Bożej miłości.
Tradycyjnie już w pierwszą niedzielę lutego we wszystkich parafiach naszej diecezji pamiętano również o osobach terminalnie chorych, przebywających w trzech hospicjach na terenie naszego województwa. Pamięć o tych chorych, niosących szczególny krzyż i społeczna troska o utrzymanie hospicjów to kolejny dowód aktualnie składnego świadectwa Bożej miłości. Bardzo Wam dziękuję za te wielkoduszne gesty solidarności z potrzebującymi.
Drodzy Bracia i Siostry!
Wielki Post to czas dzielenia się miłością z drugim człowiekiem. Wśród tych, przy których winniśmy się zatrzymać nie może zabraknąć osób starszych, niepełnosprawnych, chorych, opuszczonych, przeżywających duchowe kryzysy, ludzi potrzebujących kontaktu z drugim człowiekiem. Miłość gładzi szereg naszych słabości. Ona jest drogą, która wiedzie na spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem.
Drodzy Diecezjanie!
Kończąc ten wielkopostny list do Was, pragnę Was zapewnić, że będę każdego dnia gorąco modlił się o to, abyście właściwie wykorzystali święty czas Wielkiego Postu i odnowili Waszą przyjaźń z Chrystusem żyjącym w Kościele. Umacniajcie się Słowem Bożym i łaską płynącą z Eucharystii podczas wielkopostnych rekolekcji, korzystajcie z sakramentu pojednania, nabożeństwa Gorzkich Żali i Drogi Krzyżowej. Niech Wasza modlitwa, umartwienie i gesty miłości zbliżą Was do Boga i drugiego człowieka. Niech wyproszą dla Was, Kościoła i naszej Ojczyzny potrzebne światła i moce.
Wraz z biskupami Pawłem i Adamem polecam Was wszystkich opiece Maryi, Matki Cierpliwie Słuchającej, a także wstawiennictwu świętych Męczenników z Międzyrzecza.
Na dobre przeżycie Wielkiego Postu oraz na radosne przeżywanie świąt Wielkanocnych z serca Wam błogosławię.
Wasz biskup
+ Stefan Regmunt
Biskup Zielonogórsko-Gorzowski
Zielona Góra, 24 lutego2010 r.
